Instituut voor Chirurgie

In het Instituut voor Chirurgie leerden studenten hoe ze dieren moesten opereren. In die tijd hadden ze nog geen lampen op elektriciteit. Maar via de hoge ramen en de schuine dakramen kwam zelfs in de winter genoeg licht door om goed te kunnen opereren.

In 1907 was er een reorganisatie van de klinieken van de Rijksveeartsenijschool. Er kwam een paardenkliniek voor chirurgische patiënten en een kliniek voor runderen met inwendige ziekten. In 1915 kwam er ook een apart Instituut voor Chirurgie. Tot 1930 stond vooral het paard centraal, later werd ook de gezondheidszorg van andere grote huisdieren bij dit instituut ondergebracht.

Op het Instituut kregen studenten onderwijs in anesthesie, radiologie, hoefkunde en tandheelkunde. In 1950 krijgt het instituut een röntgenapparaat voor grote huisdieren. Hiervoor wordt 3 jaar later aan de westzijde een lokaal aangebouwd. De studenten konden tijdens hun coschappen steeds meer patiënten onderzoeken. Tussen 1952 en 1962 verdubbelt het aantal patiënten naar 2.000. In 1968 is het instituut naar de nieuwe faculteit op De Uithof (Utrecht Science) verhuisd, waarna andere afdelingen in het gebouw kwamen. Deze verhuisden in 1988 ook naar de nieuwe campus op de Uithof. Het gebouw is daarna verbouwd tot woningen.

Instituut voor Chirurgie

Architect Cornelis Peters (1847-1932) ontwierp het monumentale gebouw met neogotische elementen. De gevels en het interieur hebben decoratief metselwerk. Opvallend was ook de grote houten luifel. Deze is in 1978 verwijderd. Het gebouw ligt op een verhoogd plateau dat glooiend in de omgeving overgaat. Aan de oostkant is het afgescheiden door een keermuur met bovenop een houten hek dat was bedoeld om paarden en koeien aan vast te zetten. Daar voor liep de monsterbaan waar men onderzoek naar de looppas van paarden deed. Net als bij andere instituten op het terrein vallen de hoge zij- en dakramen op. Vóór de komst van elektrisch licht was dit noodzakelijk om voldoende licht te hebben bij onderzoek en operaties.