Middeleeuwse stadsmuur

In het Hieronymusplantsoen staat het enige restant van de laatmiddeleeuwse stadsmuur.

In de 12e eeuw werd het baksteen opnieuw uitgevonden. De eerste tufstenen stadsmuur veranderde daardoor in de late middeleeuwen in een 10 meter hoge bakstenen muur met 50 torens en 4 grote poorten. Een groot deel van de muur is daarna begraven in de later aangelegde aarden wal. De onderkant van de muur stond namelijk ongeveer ter hoogte van het waterpeil van de singel.

Bij de aanleg van het huidige plantsoen vond architect J.D. Zocher jr. het mooi om een stukje stadsmuur op een heuvel te laten staan. De muur was niet  compleet omdat de voorkant en de kantelen er waren afgehaald. Daardoor zijn alleen de vroegere bogen en het loopvlak van de omloop op de muur nog zichtbaar.